ICSI 1: de terugplaatsing

Vanmorgen zouden we tussen 10.00 en 11.00 uur gebeld worden door het lab om ons op de hoogte te brengen van de hoeveelheid eitjes die bevrucht zijn.
Ik zat er klaar voor! 10.00 uur... 10.15... 10.30... 10.45... 11.00... Ik werd maar niet gebeld. Tjonge, wat kroop de tijd. Ik was eigenlijk net het telefoonnummer aan het opsnorren om zelf te bellen, toen ik toch nog gebeld werd om 11.06 uur.

Met goed nieuws.
Er zijn 7 eitjes bevrucht!!!!
We konden die middag dus naar het ziekenhuis afreizen voor de terugplaatsing.

Kort daarna belde de kinderopvang dat we onze zoon moesten ophalen, ruim 39 graden koorts...
Dus besloten dat ik alleen zou gaan en dat mijn vriend thuis zou blijven zodat ons zoontje lekker kon slapen. Wat een goede keuze was, want hij was van11.45 tot 16.30 onderzeil, dus was supersneu geweest als we hem mee hadden genomen naar het zh.

Eenmaal in het zk (DRUK onderweg, maar net op tijd, dan is 50 minuten reistijd toch wel irritant). Was het net als bij de IUI's allemaal snel gepiept. Ze wilden nog geen uitspraak doen over hoe de ontwikkeling van de andere eitjes was verlopen, alleen na stevig doorvragen dat het vruchtje dat nu is teruggeplaatst 10-cellig was, dus echt een toppertje.

Dus heel tevreden. Wel kort daarna een enorme niesbui, dus meteen ongerust dat ik het vruchtje direct weer naar buiten heb gelanceerd. Zal wel meevallen hoop ik maar...

En dan nu het echte wachten. Mega spannend!

Morgen nog een telefoontje over hoeveel vruchtjes goed genoeg zijn om in te vriezen. Hopelijk zal ik ze niet nodig hebben.